ἀνάλκιδα δειροτομήσει

ἄν-αλκις, ιδος, ohnmächtig, schwach, feig, Hom. öfter, z. B. ἀπτόλεμος καὶ ἄναλκις Iliad. 2, 201; κακὸν καὶ ἀνάλκιδα 8, 153; ἀνδρὸς ἀνάλκιδος οὐτιδανοῖο 11, 390; ἄναλκις ϑεός 5, 331; γυναῖκας ἀνάλκιδας 5, 349; ἀνάλκιδος Αἰγίσϑοιο Od. 3, 810, vgl. 4, 334. 17, 125; ἀνάλκιδα φύζαν Iliad. 15, 62, ϑυμόν 16, 855; αἱρήσει με καὶ ὧς, καὶ ἀνάλκιδα δειροτομήσει Iliad. 21. 555; der accus. ἄναλκιν steht bei Hom. nur Od. 3, 875; sonst bei Pind. Ol. 1, 81; Aesch. Ag. 1197. – Auch Sp. D., wie Man. 3, 160.

δειροιτομέω, den Hals abschneiden, τινά; ἄμφω δειροτομήσεις Iliad. 21, 89, ἀνάλκιδα δειροτομήσει 21, 555, μή με λιλαίεο δειροτομῆσαι Odyss. 22, 349, τῶν ἐνέβαλλε πυρῇ δύο δειροτομήσας Iliad. 23, 174. Vgl. das composit. ἀποδειροτομέω, welches in Ilias und Odyssee mehrmals nach Homerischer Art anstatt des simpl. δειροτομέω gebraucht ist.